اسلام هراسی پدیده ای برای ضمانت منافع غرب

سیرنیوز: پدیده "اسلام هراسی" و یا اسلاموفوبیا islamiphobia در جوامع غربی همزمان با رشد جنبش های اسلامی در جهان اسلام گسترش یافته است.

اصطلاح اسلام هراسی در دهه 1970 ظهور یافت، اما تا اوایل قرن جاری و به ویژه زمان وقوع رویداد 11 سپتامبر سال 2001 کاربرد آن ضعیف بود.
غرب و به خصوص نخبگان و تصمیم گیرندگان آن زمان تلاش کردند تا بحران با عرب ها و مسلمانان را بحران اختلاف در ارزش ها قلمداد کنند، زیرا جوامع غربی معتقدند که آنها بر مبنای دمکراسی و قداست آزادی های فردی شکل گرفته اند.
پس از جنگ جهانی دوم، پژوهش هایی صورت گرفت که مهم ترین آنها پس از روی کار آمدن "جان فوستر دالاس" به عنوان وزیر خارجه امریکا (1953 تا 1959) بود و نظریه "چه چیزی را باید در جهان تحریک کنیم؟" مطرح شد و امر بر این شد که به مسائل دینی در خاورمیانه پرداخته شود. ساموئل هانتینگتون مشاور وزارت دفاع امریکا (پنتاگون) که نظریه "برخورد تمدن ها" را مطرح کرد، معتقد است "دشمن تراشی برای ملتی که به دنبال هویت می گردد و خواهان شناخت نژادی خود باشد، ضروری است" و بنابراین امریکا اسلام را به عنوان دشمن انتخاب کرد. ناظران سیاسی معتقدند که امریکا از آن زمان شعار مبارزه با تروریسم را مطرح کرد و تروریسم را به اسلام پیوند زد تا جامعه امریکا و سپس جوامع اروپایی را در برابر این شعار منسجم کند. پس از دوران جنگ سرد و فروپاشی اتحاد شوروی و آنچه به عنوان "جهان دو قطبی" معروف بود، معلوم شد نظم نوین جهانی که به رهبری امریکا بود محکوم به ورشکستگی و برخورد با تمدن هاست.
جنبش های اسلامی در آن مرحله به ویژه در افغانستان و بخشی از آسیای شرقی سربرآوردند و همزمان با آن فرایند "خدشه دار کردن اسلام" شروع شد.
منابع آگاه معتقدند که این جنبش ها مثل القاعده و طالبان از همان آغاز دست پرورده امریکا و انگلیس و برخی از دولت های اروپایی بودند که آنها را به عنوان اهرمی علیه بلند پروازی های اتحاد شوروی در شرق آسیا و به ویژه پاکستان و افغانستان به کار می بردند. این منابع به سخنان هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق امریکا استناد می کنند که در مناسبت های مختلفی اعتراف کرد که واشنگتن در ایجاد این جنبش ها سهم داشته وغالبا در زمینه مالی و نظامی به آنها کمک کرده تا اهداف خود را در خاورمیانه و خاور دور در برابر روسیه و ایران پیشرفته در منطقه تحقق بخشد. این سیاست غرب، اسلام معاصر را به دشمن تبدیل کرد که جوامع غربی را به خطر می اندازد و تاکید کرد که جنبش های اسلامی با غرب سر جنگ دارند. نتیجه این اقدام ایجاد محدودیت برای جوامع اسلامی در غرب در زمینه سیاسی و فرهنگی بود و در پی آن موج بازداشت ها و رصد کردن زندگی مسلمانان در آن کشورها شدت یافت. معرفی اسلام به این صورت باعث شد کاریکاتورهای ضد اسلام و فعالیت هایی تحت عنوان آزادی بیان در اروپا رواج یابد که نمونه آن اقدام کشیش امریکایی در سوزاندن قرآن کریم بود و این در حالی است که این موضوع ارتباطی به آزادی بیان ندارد. در واقع ظهور پدیده اسلام ستیزی در فرهنگ، سیاست و اندیشه طرحی از پیش برنامه ریزی شده است. پدیده ای که پس از 11 سپتامبر بروز یافت، اسلام را در زمینه های فرهنگی و سیاسی با چالش مواجه ساخت. در زمینه فرهنگی رسانه های گروهی که اغلب آنها در اختیار صهیونیسم جهانی است، بر تعصبات پیش از اسلام تاکید کردند و فرهنگ اسلامی را بی ارتباط با دستاوردهای علمی دانستند و در زمینه سیاسی نیز اسلام را مهاجم غرب معرفی کردند. در این مرحله جورج بوش (پسر) رئیس جمهور امریکا اسلام را هدف قرار داد و سوال معرف خود را مطرح کرد که "چرا با ما می جنگند؟" تا با این سوال دخالت امریکا در جوامع اسلامی و حمایت خود از اسرائیل و استفاده از معیارهای دوگانه و اتخاذ سیاست جنگ طلبی در خاورمیانه و شرق آسیا را توجیه کند. 
حقیقت جنبش های اسلامی
جنبش هایی که امروزه خود را اسلامی معرفی می کنند و در سوریه، مصر، تونس و الجزایر و افریقا به اصطلاح دست به "جهاد" می زنند در واقع جنبش های نضج یافته ای نیستند. بنابراین باید بین اسلام مقاوم در برابر اشغالگران که ده ها سال با آن به نبرد پرداخته با اسلام تکفیری که با شعارهای طایفه گرانه خود مشکلی آفریده فرق قائل شد.
کشتارهای سازمان القاعده و یا جنبش های تحت نظارت آن در سوریه هیچ ارتباطی با اسلام ندارد و اقدامات آنها عملیاتی تروریستی و مورد حمایت برخی دولت های منطقه و جهان است.
در زمینه راهبردی واشنگتن می داند که چنین اقداماتی در خدمت طرح بزرگ خود است که عبارت از ایجاد آشوب و ناآرامی در منطقه با هدف تقسیم آن به کشورهای مذهبی کوچک است و این امر در نهایت به نفع رژیم صهیونیستی است که امروزه تماشاچی آشوب های منطقه است.
مسئولان غربی و به ویژه امریکایی ها، فرانسوی ها و انگلیسی ها که شعار مبارزه با تروریسم را سر می دهند امروزه از این گروه های تروریستی در سوریه در زمینه مادی و نظامی حمایت می کنند که این دوگانگی برخورد آنها را نشان می دهد. هدف غرب حفظ منافع خود در منطقه و حفاظت از امنیت اسرائیل و رها کردن منطقه در وضعیت درگیری و تضعیف نیروهای ضد اسرائیلی و در نهایت اجرایی کردن طرح غربی ها در منطقه مبنی بر تقسیم آن به کشورهای کوچک است که نشانه های آن از معاهده "ساکس بیکو" تا حمله امریکا به افغانستان و عراق و حمایت از جنبش های جدایی طلب در سوریه و دیگر مناطق خاورمیانه و شمال افریقا هویدا شده است. غرب هیچگاه طرح خود را انکار نکرده است. اغلب دولت های غربی بر اهمیت نقش اسرائیل به عنوان حافظ منافع غرب و خط مقدم منطقه تاکید می ورزند. هر اتفاقی در منطقه باید به نفع این رژیم بینجامد زیرا به گفته خوسه ماریا نخست وزیر اسبق اسپانیا، سقوط اسرائیل یعنی سقوط غرب است. رویارویی با طرح های غرب جوامع خاور دور و خاورمیانه مسئولیت رویارویی با طرح های امریکایی در منطقه را به عهده دارند . پل زدن بین مسلمانان و مسیحیان دیدگاه ها را به یکدیگر نزدیک می کند و اندیشه همزیستی مسالمت آمیز رامتبلور می سازد. اندیشه همزیستی مسالمت آمیز و گفت و گو اساسا با نظریه برخورد تمدن ها که در امریکا تولد یافت، در تناقض است . شناخت اسلام حقیقی و مقابله با جنبش هایی که به نام اسلام انسان ها را می کشند، مسئولیت همه افراد منطقه و به ویژه مسلمانان است . در صورتی که چنین اقدامی بشود چهره ای که غرب از اسلام ترسیم کرده تغییر می یابد . باید دستاورهای جوامع اسلامی از جمله جمهوری اسلامی ایران و تحولات علمی و فناوری آن و تحولات عمرانی اندونزی و دیگر کشورهای اسلامی را برجسته کرد و باید دانست که رویارویی با طرح های غربی علیه منطقه آخرین فرصت برای حفظ جوامع به شمار می رود.